MESAJIM VAR # 1

 MESAJIM VAR # 1

Sevgili günlük;

Üniversiteye başlayınca, daha doğrusu ailemden kopup bu büyük karmaşık şehre gelince günlük tutmaya karar verdim. Bu sayede kendime bazı notlar çıkartmayı düşündüm. Bu sebeple artık gün sonunda birlikte Z-raporu alacağız.

Merhaba! Adım Gül, İstanbul’a bu ilk gelişim. Anadolu’nun küçük bir şehrinden gelince başlarda korkmadım değil. Çok güzel bir şehir İstanbul. Fakat kalabalıklığı ve sürekli bir yerlere olan koşuşturması beni tedirgin etmedi değil açıkcası.

Kendi halimizde küçük bir dünyamız varmış meğerse o sıcak şehrimizde. Orada doğmuş büyümüştüm, çevrem, arkadaşlarım tanıdık insanlardan oluşuyordu. Annemin ve babamın güzel bir arkadaş çevresi vardı, eş dost akraba… Görüştüğümüz kişiler belliydi.

Oysa burası; sadece Türkiye’nin değil, dünyanın dört bir yanından gelmiş çeşitli insanların olduğu metropol bir şehir. Nasıl alışacağım bilmiyorum, sevgili günlük.

Bazen neden burada olduğumu düşünüyorum. Ailemin yanında okuyacağım bir üniversiteyi de kazanabilirdim. Ablam yaşadığımız şehirde okumuştu mesela. Aslında benim hayalim de üniversiteyi ailemin yanında okumaktı.

Sınav sonucuyla birlikte hayatım bir bilinmezin içine girdi. Kazandığıma seviniyordum, ama İstanbul içimi ürpertiyordu. Bir yandan da ailemden, arkadaşlarımdan ayrılacak olmanın hüznü vardı tabi…

Önceleri “Sınava tekrar mı hazırlansam acaba?!” diye bile düşündüm. Ama sonra tekrar hazırlanmak zor geldi ve vazgeçtim. Kazandığım bölüm de oldukça güzel bir bölüm. Bakalım göreceğiz kim bilir neler neler yaşayacağım buralarda! Hem senin de haberin olsun hem de sonra bu yazdıklarımı okurum, birer anım olur diye sana da yazacağım, sevgili günlük!

Aslında beni günlük tutmaya iten en önemli konu, aynı aileden olmamıza rağmen ablamın düşünce yapısı ile isteklerimizin birbirinin neredeyse tam tersi olması. İki kardeş bu kadar mı farklı olur! Ben ailemin yanında okumayı istedim ama olmadı. Ablam ise ailemizin olmadığı bir şehri kazanmak istedi, fakat onun da bu isteği gerçekleşmedi. Ne istediysek tam zıddıyla karşılaştık. Bu bana oldukça düşündürücü geldi. Özellikle “Şöyle olmasını istiyorum!” diye ısrar ettiği konuda, neden insan beklediğinin tam tersi ile karşılaşır ki?  

Hayat ne garip değil mi, birilerinin hayali diğerinin korkusu olabiliyor. Birlerinin çok sevindiği şey, diğerinin üzülmesine sebep olabiliyor. İyi ama neden böyle diye düşündükçe, kapı insanların isteklerine çıkıyor. Peki neden isteklerimiz bu kadar farklı!

Bazı merak ettiklerim ve neden böyle oldu dediğim şeyler var. Bu yaşadıklarımız bana bir şeyler anlatmaya çalışıyor gibi geliyor. Bu nedenle de yaşadığım olayları buraya yazarak, karşımda biri varmış gibi değerlendirmek istiyorum. Benimle bu yolculuğa ne dersin günlük?

Hayatın bana gösterdiklerini birlikte karşılamaya ne dersin?

Var mısın benimle bu üniversite yolculuğunda aklımdaki soruların cevabını aramaya?

Şimdilik iyi geceler günlük…

Neden,

Sıradışı bir ilmin,

Sıradışı keyiflerin,

Sıradışı ortamın,

Sıradışı ilişkin,

Ya da sıradışılarla ilişkilerin olsun ki?

Neden seninle ilişki kursunlar, sana değer versinler?

Sıradan bedellerle ödemede inatçı bir insanın, neden sıradışı bir yaşamı olsun ki?

"Deneyimsel Tasarım Öğretisi" insanın gerçek amacını amaç edinmiştir. 

Doğru karar alabilmek, doğru seçimler yapabilmek için insanı açık bir bilince yönlendirir. Problemlerin gerçek çözümlerine yönelik stratejiler verir.

"Kim Kimdir" ile başlayan, "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" ile devam eden programları insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar.