İŞİN SIRRI BEREKETİNDE!

 İŞİN SIRRI BEREKETİNDE!

Sabah dükkanı erkenden açmıştı, güneş doğarken. Ortalıkta kuş cıvıltıları haricinde ses yoktu. Sokaktaki mahalle esnafı, o dükkanını açtıktan en az bir saat sonra gelirdi. Önce kahvaltılarını yapıp ardından da sohbet muhabbete dalarlardı, sabah müşterileri de pek olmazdı zaten.

Ama bizim Hasan Amca öyle değildi… Kışları hava aydınlanmadan açardı dükkanını. Çünkü biliyordu günün bereketine nasıl ulaşacağını…

Sabah gelir gelmez kediler etrafına üşüşürdü. Önce onları besleyerek başlardı güne. Hasan Amca bereketin sırrını deneyimlemişti. Hep vererek başlardı güne.

Pastırmanın kenarlarından kalan parçaları, dilimleyerek sattığı et kavurmalarının kırıntılarını kedilere dağıtırdı.. Çünkü biliyordu ki; veren el bereketlenir.

Meydanın köşesinde 8 m2’lik minik bir dükkanı vardı. Sadece kahvaltılık satardı peynir, zeytin, tereyağı, pastırma, sucuk. Yeri küçüktü küçük olmasına ancak müşterisi eksik olmazdı. Herkesten uyguna satardı, kimseyi de boş geri çevirmezdi. Bazen sabah işe giden memurlar fırından ekmek alır “Hasan Amca bana iki dilim kaşar keser misin ekmeğin içine?” dediklerinde, o ekmeği eline alır, sandviç hazırlayıp müşteriye verirdi. Üşenmezdi iki dilim kaşar kesmeye, bir avuç zeytin tartıp ekmeğe koymaya. O müşterilere ve onlardan gelen azıcık rızka da kibirlenmezdi. Çünkü inanıyordu ki; az çoktan bereketlidir.

Nasıl ki yağmur bardaktan boşalırcasına değil de azar azar, damla damla yağdığında tarladaki mahsullere temas ediyor. Bitki ve toprak suya doyuyor. Asıl mesele miktarın temas etmesiydi, işte bu da bereketti zaten.

İnsanlar genellikle yıllık üyelik yaptırdığı spor salonlarına, ilk günler haftada birkaç kez gidip, çok geçmeden bırakır. Oysaki yıllık değil ama bir ay gibi kısa süreli üye olup, önce sürecin bir hayrını görse ya! Hiçbir zaman asıl mesele miktar değildir. Aksine onun üzerimdeki etkisidir.

Hasan Amca çok iyi biliyordu gerçek ticareti. O küçücük dükkandan ayaküstü kahvaltılık alan memurlardan, günlük alışveriş yapan ev hanımlarından, okula giderken beslenme çantasına ekleyeceği alışverişi yapan miniklerden kazandığı rızıkla neler yapmıştı neler…  O damlaya damlaya biriktirdikleriyle evini aldı, dört çocuğunu okuttu, yuva kurmalarına destek oldu, hediyelerini aldı. Yani, az olanın çok hayrını gördü. Az olanla, çok olanı başardı.

İnsan hakkını arar, ömrü yettiği kadar…

Eylemleri de bu isteği kovalar...

Oysa hak eden olmak, hakkını aramaktan daha değerli değil midir?

"Deneyimsel Tasarım Öğretisi" insanın gerçek amacını amaç edinmiştir. 

Doğru karar alabilmek, doğru seçimler yapabilmek için insanı açık bir bilince yönlendirir. Problemlerin gerçek çözümlerine yönelik stratejiler verir.

"Kim Kimdir" ile başlayan, "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" ile devam eden programları insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar.