CANIM ‘CİĞERİM’ ANNEM

CANIM ‘CİĞERİM’ ANNEM

Sıcak bir yaz sabahına, perdenin ardından sızan ve odanın içini aydınlatan güneş ile uyandı Elif. Gözlerini ovuşturup bir sağa bir sola dönüp durdu. Bir süre anlamsızca odasının tavanıyla bakıştı.

Biraz aradan sonra annesinin sesiyle yataktan doğrulmayı başardı:

-Hadi bakalım uyan artık!  Yoksa okula geç kalacaksın. Kahvaltın da hazır. Bak kardeşin çoktan çıktı bile.

+Tamam annecim geliyorum hemen.

Annesi sağlıklı ve besleyici bir kahvaltı hazırlamıştı. Babasının giyeceği kıyafetleri de çoktan hazırlayıp ütülemişti. Elif sabahları yataktan çıkmaya bile zorlanırken annesinin bu kadar hareketli olmasına ve evdeki herkes için bu kadar koşturmasına hayretle bakıyordu.

Kafasında bu düşüncelerle hızlıca hazırlanıp okula gitti. Biyoloji dersi vardı o gün. Öğretmen tahtaya büyük harflerle KARACİĞER yazdı ve anlatmaya başladı:

-Karaciğer vücudumuzdaki en büyük iç organdır. Her gün yüzlerce görevi sessizce yapar.

Sınıfta herkes düşünceli bir şekilde birbirine bakmaya başladı. Hem en büyük organ hem de sessiz… Öğretmen devam etti:

-Karaciğer; sindirim sonrası gelen besinleri işler, zararlı maddeleri temizler, kanın içeriğini dengeler, ilaçları parçalar, fazla şekeri depolar… Ama asla şikâyet etmez. Her gün yüzlerce görevi sessizce yapar. Ancak bir gün çalışamayacak kadar çok fazla yorulursa, vücudumuzun diğer organları da etkilenir ve işleyiş aksar.

Öğretmen, karaciğeri anlattıkça Elif’in zihninde sadece bir görüntü meydana geldi. Annesi! Sonra parmak kaldırdı ve söz istedi:

-Öğretmenim, o zaman bizim evin karaciğeri annem oluyor.

Öğretmeni gülümsedi ve Elif devam etti:

-Annem her sabah bizim için erkenden kalkar, babamı işe bizi de okula yolcu eder.

Her gün ardımızda bıraktığımız dağınıklığımızı toplar, evi temizler, bizim için en sağlıklı yiyecekleri alıp hazırlar. İşlenmiş, paketli ve zararlı gıdaları eve sokmaz.

Hem evin düzenini ve temizliğini sağlar hem de sağlığımızı her zaman düşünür. Annem bütün bunları bize farkettirmeden ve sessizce yapar. Bazen çok yorulur ama aynı karaciğer gibi hiç şikâyet etmez. “Şikâyet ederek bu hayatta bir yerlere varamayız!” annemin favori mottolarından biridir.

Elif o gün dersten çıkarken aklında hala öğretmeninin karaciğer ile ilgili söyledikleri vardı. Annesinin çok hastalandığı bir günü hatırladı. Ev uzun bir süre dağınık kalmıştı. Babası yemek yapmaya çalışmış ama çoğunlukla başaramamıştı. Ablası kıyafetleri ayrıştırmadan makineye atmış, renkliler ve beyazları karıştırmıştı. Üstüne bir de en küçük kardeşlerinin rahatsızlanması işin tuzu biberi olmuştu. Annesinin eksikliğini iyice hisseder olmuşlardı. Adeta evin ritmi ve düzeni bozulmuş, rutin işleyişleri aksamıştı çünkü.

Bütün bunları düşününce annesinin onlar için ne kadar kıymetli olduğunu şimdi daha iyi anladı. Evet annesi her şeyi yapıyordu; ancak onlar da annelerinin yükünü hafifletmeliydiler. Yoksa "Zaten annemiz yapıyor." diyerek rahatlığa düşmemeliydiler. Hem bu onlara da fayda verecekti. Aile bireyleri kendi sorumluluklarını yerine getirdiklerinde yapılması gereken işler sadece bir kişiye bırakılmayacaktı. Böylece herkes gerektiğinde evdeki düzeni anneleri kadar olmasa da sağlayabilecek marifete sahip olabilirdi.

Elif eve gidesiye bu düşüncelerle iç dünyasında sohbete dalmışken, kapıyı çaldı. Annesini biraz toparlanmış ve tebessümlü şeklde karşısında görür görmez, ‘’Canım ciğerim annem!’’ diyerek kucakladı. Biyoloji dersinde işledikleri bir organın ilişkileri adına bu denli anlamlı olacağını ve artık annesine bambaşka bir gözle bakacağını kim tahmin edebilirdi ki!

İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri,

En büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi.

Aynadaki kişi...

"Deneyimsel Tasarım Öğretisi" insanın gerçek amacını amaç edinmiştir. 

Doğru karar alabilmek, doğru seçimler yapabilmek için insanı açık bir bilince yönlendirir. Problemlerin gerçek çözümlerine yönelik stratejiler verir.

"Kim Kimdir" ile başlayan, "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" ile devam eden programları insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar.