KADRAJA SIKIŞMIŞ HAYATLAR

 KADRAJA SIKIŞMIŞ HAYATLAR

Aslı telefonunun kamerasını açmış, yolda yürüyordu. Yürürken telefonundan bir poz yakalayabilmek için sürekli kadrajına bakıyordu. Bugünki kombini içine sinmiş, saçları tam istediği gibi olmuştu. “Bu fırsatı kaçıramam!” dedi içinden. Gün batımını yakalamıştı, ışığın en güzel olduğu zamanlardı.

Yanındaki arkadaşını da çekiştirerek ilerdeki arnavut kaldırımlı sokağa doğru hızlandı. Telefonu Şeyma’nın eline tutuşturdu ve hemen ondan komut bekledi. “Bu duruş iyi mi? Nereye bakayım? Bacağımı bir adım önde mi tutsam geride mi?”

Şeyma çok bunalmıştı o kadar çok fotoğraf çekmişti ki. Bir an önce şu fotoğraf çekilme işi bitsin istiyordu. Gel gelelim Aslı hiçbir pozunu beğenmeyip tekrar tekrar çekmesini istiyordu. Şeyma’ya göre fotoğraflar arasında hiçbir fark yoktu. Ancak Aslı her karede mutlaka küçük bir detaya takılıyordu. En sonunda güneşin de batmasıyla bir kafeye geçtiler. Elinden telefon düşmüyor sürekli fotoğrafları inceliyordu. “Sence bu mu yoksa bu mu? Yok ya bunda gömleğim kırışık çıkmış. Buna ne dersin?”

Şeyma dakikalar geçtikçe daha da bunalıyordu ona göre tüm fotoğraflar güzeldi işte. Tüm gün beraber olmalarına rağmen Aslı ya telefonu ile ilgilenmiş ya da kendinden bahsetmişti. Oysa Şeyma bir gün öncesinden annesi ile tartışmış biraz olsun dertleşebilmek için Aslı’yı aramıştı. Aslı ise fotoğraf derdinden, Şeyma’nın canının sıkkın olduğunu fark etmemişti bile.

Şeyma kahvesinin son yudumunu da içtiğinde Aslı’nın kahvesini hiç içmediğini fark etti. “Buz gibi olmuştur şimdi içse de lezzet alamaz ki…” diye mırıldandı kendi kendine. Tıpkı Aslı’nın tüm sahil yolu boyunca küçücük kadrajın içine sıkışıp ne denizin kokusunu ne de dalgaların dingince sahile vurmasını fark edememiş olması gibi… Şimdi de geldikleri mekanın hatta önündeki içeceğinden bile bihaberdi.

Aslı sonunda bir fotoğrafta karar kıldı. Biraz da üzerinde düzenlemeler yaparak paylaştı. “Evet işte şimdi oldu!” dedi ve arkasına yaslandı. Birkaç dakika içinde fotoğrafa beğeniler yağmaya başladı. Her bildirim sesinde Aslı daha da keyifleniyor ve yüzündeki gülümseme gittikçe artıyordu. “Bu fotoğraf en çok beğeni alan fotoğrafım oldu. Diğerlerinden çok farklı…”

Şeyma bir an durdu, o cümle ile anlam veremediği tüm günü anlamlandırmış oldu. Aslı farklı olarak beğeni kazanabilmek için tüm gününü feda etmişti. Hâlbuki ne güzel yerler keşfedip, ne hoş bir mekanda oturmuşlardı. Fakat Aslı hepsini arka fon olarak kullanmıştı.

Aslı arka fonda ailesinin yanındayken, arkadaşlarının yanında; arka fonda arkadaşlarının yanındayken de iş yerindeydi. Hayatı kaçırdığının farkına varamıyordu. Oysaki, insan olması gerektiği yerde olmadığında, ilişkileri zayıflar.

Aslı ile beraber ancak tek başına geçirdiği günün ardından, eve dönerken Şeyma yolda çiçekçiden pembe bir orkide alıp annesine götürdü. Saçma bir sebepten kalbini kırmış olmanın pişmanlığı ile annesinin yanağına bir öpücük kondurdu. Annesinin birkaç gündür kardeşi yüzünden stresini fark edememiş, ona yeterince destek olamamıştı. Aslı ile yaptığı yürüyüş ona öne çıkmanın güzel bir arka plan arayışında olmak değil, aksine onu oluşturabilmek olduğunu fark ettirmişti.

İnsanoğlu arka fonuna değil de kendine çeki düzen vermediği sürece bu hayatta mutlu ve başarılı olmanın yolunu arar durur. Zaman zaman mutlu veya başarılı olduğunu zanneder ancak bu anlıktır, uzun sürmez.

Peki o halde uzun süren mutluluk nasıl olur?

İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri,

En büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi.

Aynadaki kişi...

"Deneyimsel Tasarım Öğretisi" insanın gerçek amacını amaç edinmiştir. 

Doğru karar alabilmek, doğru seçimler yapabilmek için insanı açık bir bilince yönlendirir. Problemlerin gerçek çözümlerine yönelik stratejiler verir.

"Kim Kimdir" ile başlayan, "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" ile devam eden programları insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar.