SAVAŞIN GÖLGESİNDE 2 - KORKU

SAVAŞIN GÖLGESİNDE 2 - KORKU

196. Gün

İSTANBUL

- Anneee annee! Şuna bir şey söyle lütfen beni dinlemiyor! O kadar tehlikeli hareketler yapıyor ki düşecek korkuyorum.

- Yavrucuğum, Ayşem korkma! O kendisi için endişelenmiyor da daha düşmeden onun acısını sen neden yaşıyorsun? Üstelik bir de korkudan ağlıyorsun.

- Korkuyorum işte ne yapayım?

- Elif, ablanı dinler misin? Düşeceksin diye korkuyor üzülüyor. Sen korkmuyor musun?

- Yooo! Düşmekten korkulur mu hiç! Hem ne olacak ki düşsem de kalkarım. Zıplarken aldığım keyfi bir bilse ablam beni durdurmak yerine bana eşlik ederdi. Ben sadece bir anda çok yüksek sesler duyunca korkarım. Anneee! Sen hiç bir şeyden korkuyor musun?

-  Bilmem ki dur bir düşüneyim. Kedi var mesela, durup dururken üstüme atlayacak gibi hissediyorum gördüğümde. Bu sayılır mı?

- Tabii ki sayılır ama bu çok komik! Hahaha... Anne ya kediden hiç korkar mı insan! Değil mi abla? Sen de bir şey söylesene çok komik bir korku değil mi anneminki?

-  Hakikaten anne korkacak daha gerçek bir şey mi bulsan kendine?

 

DÜNYANIN GÖZÜ ÖNÜNDE ZULMÜN YAŞANDIĞI O ŞEHİR

- O ses neydi?

- Korkma Ahmet bu sefer de uzağa düştü.

- Yine bomba değil mi anne? Sesi o kadar güçlü ki hele de uyku esnasında atılırsa kalbim yerinden çıkacak gibi oluyor.

- Evet haklısın sesi çok güçlü, ama biz ondan daha güçlü olmalıyız. Ne dersin her yüksek ses duyduğumuzda kardeşinin en çok sevdiği şarkıyı bağırarak söyleyelim mi? Ona bombanın ve ölümün ne olduğunu anlatmakta zorlanıyorum. Daha üç yaşında ve sadece oyundan anlıyor. Biliyorsun müziği de çok seviyor.

- Tabii anne söyleyelim. Peki abim nerede?

- Dışarı çıktı bize biraz yiyecek bulmak için. Birazdan gelir.

- Geldim geldim. Biraz meyve ve bisküvi bulabildim. Bugünü geçirebiliriz.

- Abi sen korkmuyor musun?

- Hayır! Asıl korkan onlar…

İnsanın macerası dünya denilen sahaya indiğinde başladı. Önce topluca yaşarken bir başkasının kendisinden güçlü olmasından korktu. Sonra korku ya da sevgiyi paylaşamayıp kıskançlığa döndü. Kimi zaman itibarsız olmaktan korktu, kimi zaman tek kalmaktan… Bu korku değil miydi dünyada ilk can almaya sebep olan?

İnsanlara soracak olsak listeler dolusu korkulacak şeyi sıralayabilirler öyle değil mi?

Kimi güçten…

Kimi kalabalıktan…

Kimi tek kalmaktan…

Kimi karanlıktan...

Kimi bir sesten…

Kimi başına gelebilecek kazalardan…

Kimi el kadar hayvandan…

…

Yeryüzünde canı alınan ilk insan korkmuyor muydu ölümden? Kendisini öldürecek olana "Sen benim günahımı da yüklen istiyorum.” diyecek kadar cesareti nasıl bulmuştu kendisinde? Çünkü öykü buna yeltenenin korkması gereken bir öykü. Kötülük yapılanın değil yapanın korkması gereken; haksızlığa uğrayanın değil uğratanın derde düşmesi gereken bir öykü.

Elinde savunacak bir şeyleri olmayan birilerinin üzerine, tam teşekkülle gitmek için uğraşanların kalplerinde asıl korku… Onların belli etmemeye çalıştıkları korkuları arttıkça, diğerlerinin kalplerinin sakinleşmesinde gizli olan sır. Korkmaya değer olandan korkmadıkça, kalbi yersiz korkularla dolup taşan bir insanlığın öyküsü bu…

Neden,

Sıradışı bir ilmin,

Sıradışı keyiflerin,

Sıradışı ortamın,

Sıradışı ilişkin,

Ya da sıradışılarla ilişkilerin olsun ki?

Neden seninle ilişki kursunlar, sana değer versinler?

Sıradan bedellerle ödemede inatçı bir insanın, neden sıradışı bir yaşamı olsun ki?

"Deneyimsel Tasarım Öğretisi" insanın gerçek amacını amaç edinmiştir. 

Doğru karar alabilmek, doğru seçimler yapabilmek için insanı açık bir bilince yönlendirir. Problemlerin gerçek çözümlerine yönelik stratejiler verir.

"Kim Kimdir" ile başlayan, "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" ile devam eden programları insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar.