Maskenin Diğer Yüzü

Maskenin Diğer Yüzü

Ezgi her zamanki gibi işe geç kalıyordu. Hızlı hızlı hazırlanırken bir yandan da söyleniyordu. “Biliyordum altından böyle bir şey çıkacağını! Hayır, madem öyle biri değilsin ne diye öyleymiş gibi gösteriyorsun? Ahh Ezgi ahh!” Semih uzun zamandır Ezgi’nin peşinden koşuyordu ve dün akşam da ilk kez yemeğe çıkmışlardı. Aslında o da Semih’i beğeniyordu ancak içine sinmeyen bir şeyler vardı. Yemekte de bunlar açığa çıkmıştı...

Semih işyerinde kahve alırken karşılaştığı biriydi. Ofisin ortak alanında denk gelirlerdi. Semih de Ezgi’yi beğenmiş olacak ki Ezgi ne zaman ortak alana geçse Semih onu gözüne kestirir ve hemen peşinden gelirdi. Ezgi ilk başta çok yüz vermese de bu ilgiden hoşlanmıştı. Sosyal medyadan incelediğinde çok zengin ve mutlu bir profil ile karşılaştı. Her fotoğraf ve video sanki “Bana bakın!” diyordu. Lüks arabalar, gidilen mekanlar, tatiller…

Ezgi bir yandan hazırlanırken bir yandan da düşündükçe sinirleniyordu. “Hayır, madem bu kadar imkâna sahip değilsin, ne diye sahipmiş gibi gösteriyorsun? Yok, ben onlara sahip olup olmamanda da değilim ama bu yaptığın şey kötü. Bir dakika ya, o değil de ben bayadır sosyal medyada paylaşım yapmıyorum.”  diye içinden geçirdi. Aslında kendisi de sosyal medyayı aktif kullanırdı. Kuafördeki saç modeli değişikliğinden, arabada işe giderken açtığı müziğe ve günlük yapacaklarına kadar anlatırdı hesabında. Bir an kendisini Semih ile kıyasladı. “Neyse ben en azından olmayan bir şey göstermiyorum kimseye.” diye düşündü. Kendince dürüsttü evet ama atladığı şey şuydu ki, paylaşımlarına bakılırsa hiç hasta olmuyor, mutsuz olmuyor ve başarısızlık yaşamıyor gibiydi. Hâlbuki işin gerçeği öyle miydi? “-mış gibi yapmak” sadece imkânlara özgü değildi. Mutlu değilken mutlu gibi gözükmeye çalışmak, eğlenceli biri değilken aslında öyleymiş gibi davranmak… Bu liste uzar giderdi.

Aslında o kadar yorucuydu ki… Her an tetikte olmak ve  açık vermemek gerekiyordu. Kendi hayatını öyle mutlu yansıtmıştı ki sanki tüm insanlar onu kıskanıyor ve herhangi bir düşüşünü bekliyor gibiydi. Gerçekten samimi bir şekilde onu seven bir insanın olup olmadığını düşündü. Geçen gün hasta olduğunda yanına gelen kimse olmamıştı. Herkes sosyal medyadan kendisine şifalar dilemişti evet ama bu yeterli değildi ki… Hasta halini bile ilgi toplamak adına süslenerek paylaşmıştı. Ne de olsa kötü halini kimsenin görmesini istemezdi. Semih’e laf ederken bu girdaba kendinin de düştüğünün farkında değildi.

İnsan neden olmadığı biri gibi gözükmeye çalışır?

Neden kötü bir anını paylaşmayı reddeder?

Kötü bir anını paylaştığı zaman insanları kaybedeceğini mi düşünür?

Her şey, her zaman iyi olmak zorunda mıdır?

Bunu ona düşündüren şey nedir?

Uzun süre ayakta durmak bile insanı yorarken, bırak ayakta durmayı bu parmak ucunda yürümeye çalışma aşkı neden?

Yüze yakışmayan bir maskeyle nefessiz kalmak neden?

Çünkü insan olduğundan fazla veya farklı gözükmeye çalıştığında eksiğini gediğini, acısını derdini kapatır, yokmuş sayar. Ancak bu yokmuş saymalar kafasını kuma gömen deve kuşundan farksız kılar onu. Bilse ki ‘mış gibi yapmalar’ın getirdiği yük, gerçekten olmak istediği yer neresiyse oraya çıkmaktan daha ağır.

İyisiyle kötüsüyle, acısıyla eksiğiyle tam olduğunu unutur insan. Birileri gibi olmak yerine kendi gibi olsa… Parmak uçlarında yürümek yerine, topukları üzerinde hatta biraz da dizlerini kırmanın ona iyi geleceğini bir bilse… Ah bir bilse… O zaman anlar ki ilk vedalaşması gerekenin, eleştirdiği kişiler değil. Bilakis yüzüne taktığı o ruhsuz maske olduğunu…

"Deneyimsel Tasarım Öğretisi" insanın gerçek amacını amaç edinmiştir. 

Doğru karar alabilmek, doğru seçimler yapabilmek için insanı açık bir bilince yönlendirir. Problemlerin gerçek çözümlerine yönelik stratejiler verir.

"Kim Kimdir" ile başlayan, "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" ile devam eden programları insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar.

Bu senin yaşamın…

Ama beni de ilgilendiriyor!

İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri,

En büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi.

Aynadaki kişi...