BİR VARMIŞ BİR YOKMUŞ

BİR VARMIŞ BİR YOKMUŞ

Bir varmış, bir yokmuş.

Evvel zaman içinde,

Kalbur saman içinde,

Develer tellal iken,

Pireler berber ilken,

Ben babamın beşiğini tıngır mıngır sallar iken…

“Babaaa!” dedi Emre kıkırdayarak.

“Efendim oğlum?”

“Hiç çocuklar babalarının beşiğini sallar mı?”

Emre’nin kıkırdamalarının devam ettiğini gördükçe yorgun gözlerle gülümsedi oğluna.

“Masal bu oğlum. Neyse, ne diyordum? Ben babamın beşiğini tıngır mıngır sallar iken… Çok uzak diyarlarda, coşkulu derelerin aktığı, yemyeşil ağaçlarla çevrili, güzel bir köy varmış. Bu köyde, birlikte oynayan çok yakın iki arkadaş yaşarmış. Bu arkadaşlardan Necati, çok aceleci ve sabırsızmış. Öyle ki bu sabırsızlığı yüzünden hemen her işi başarısızlıkla sonuçlanırmış.  Murat onu ne kadar uyarsa da dinlemez, o uyardıkça telaşı daha da artarmış.

Bir gün oynamaya gittikleri bahçede Necati sabırsızlanarak ağaca koşmuş. Murat, dur koşma! diye bağırsa da onu duyamamış ağaca tırmanmak için zıplarken ağacın dibindeki yaprakların altında biriken su birikintisinin içine düşüvermiş.”
“Babaa, niye duyamamış Necati Murat’ı?”
“Oğlum, Necati ağaca tırmanacağım diye o kadar heyecanlanmış ki ne su birikintisini fark etmiş ne de Murat’ı duymuş.”
Bu köyde, fırıncı bir Ahmet Amca varmış. Necati’yle Murat’ı da çok severmiş. Bir gün, onları fırınına çağırarak ekmek yapması için destek olmalarını istemiş. Çocuklar bunu duyunca koşmuşlar fırına. Ahmet Amca, hazırladığı hamurdan iki parçasının birini Necati’nin, birini de Murat’ın önüne koymuş.

Murat önce bir hamura dokunup yumuşaklığına bakmış, sonra da fırına bakarak sıcaklığı anlamaya çalışmış. Necati ise girişmiş elleriyle hamura. Murat “Dur, bekleseydin de ekmek biraz dinlenseydi!” demeye kalmadan da fırına sürüvermiş ekmeğini.

Akşam ikisinin de fırından çıkan ekmeklerini Ahmet Amca koymuş önlerine. Necati’nin ekmeği kağıt gibi; ne kızarabilmiş ne kabarabilmiş. Murat’ın ekmeği ise Ahmet Amca’nınkilerden aşağı kalır yanı yokmuş. Bunun üzerine Ahmet Amca başlamış anlatmaya:

“Çocuklar, ekmek yapmak sabır ister. Hamur önce mayalanacak, sonra dinlenecek, sonra da bir güzel kızaracak ki lezzetli olsun.”

Fırıncılık deneyimi sonucu Necati, Murat’ın başarısının püf noktasını geç de olsa çözmüş. Meğersem işin sırrı, Murat’ın her işe başlamadan önce bir gözlem yapıp, öyle hiçbir işe bodoslama dalmamasıymış.
“Babaa, o zaman başarının sırrı önden hazırlık yapmakta, değil mi?”

“Evet oğlum! Başarılı olmanın ilk adımı, önden hazırlanmaktır.”

İşte böylelikle Necati, o günden bu yana işlerine telaşla dalmamış. Böylece o da artık başarının merdivenlerini tırmanır olmuuuş. Emre ile beraber bir çoklarımıza bir işe başlamanın yolu da fısıldanmııış…

İşin başında gösterilen sabır ve ön hazırlık o işin hem kalitesini hem de ondan alınacak verimi artırır. Bundandır ki doğru gözlem ve ön hazırlıkla yapılan yemek, yeni başlanan iş, çiçeği burnunda herhangi bir süreç daha az hatayla gerçekleşir.

Gökten üç elma düşmüş, biri babasına biri Emre’ye, biri de masalın tüm okuyucularının başına…

Her gerçek, heybesinde bir bedel taşır…

İnsanların çoğu, o bedeli ödemek istemediği için gerçeği de reddeder…

Dolayısıyla insan, mutlaka yüzleşeceği bedelleri büyütmüş olur…

"Deneyimsel Tasarım Öğretisi" insanın gerçek amacını amaç edinmiştir. 

Doğru karar alabilmek, doğru seçimler yapabilmek için insanı açık bir bilince yönlendirir. Problemlerin gerçek çözümlerine yönelik stratejiler verir.

"Kim Kimdir" ile başlayan, "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" ile devam eden programları insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar.