AYNADAKİ BEN

AYNADAKİ BEN

Aysun 1.68 boyunda ve 50 kiloda, dal gibi incecik bir kadındı. Öyle sert bir rüzgar eserse uçacakmış gibi görünürdü. O görüntüsüne rağmen yediği her şeyde kalori hesabı yapar, çok beğendiği bir yemek dahi olsa ikinci bir tabağı asla yemezdi.

Her sabah olduğu gibi o sabah da ilk işi banyodaki aynada karnını içine çekerek kendisine bakıp tartıya çıkmak oldu. “Bu sefer oldu sanırım. Şu fazla 2 kilomdan kurtuluyorum sonunda! O kadar açım ki artık neredeyse dün hiçbir şey yemedim. Kesin vermişimdir.” diyerek tartıya baktı. Ancak banyodan şöyle bir ses yükseldi. “İnanmıyorum, şaka mı bu! Tamam bitti! Şimdi bir hafta boyunca şu şok diyetlerden yapacağım. Sadece lahana çorbası ile kabak haşlaması yiyerek şu inatçı kilomdan kurtulucam. Yoksa kafayı yiyeceğim artık!”

“Ne oldu hayatım? Yine neye sinirlendin? Lütfen artık çıkma şu tartıya. Sen zayıfsın zaten. Bence bu kilo meselesini kafana çok takıyorsun.” diyerek banyoya girdi kocası Buğra.

“Buğra git lütfen! Zaten sinirden tepem artmış durumda! Baksana aynaya; yanaklarım şiş, göbeğim desen kocaman. Moralim çok bozuk inan. Hiç bana sataşma lütfen!” derken gözleri ağlamaklı olmuştu bile.

Kesin kabak yine benim başıma patlayacak düşüncesiyle Buğra tam sıvışmaya çalışırken, Aysun  çıkıştı; “Buğra ben kendimi zayıf falan görmüyorum. Ayrıca sana da takıyorum. Baksana şu göbeğine! Aynaya yan bakmayı denedin mi hiç?” İşte tam da bundan korkuyordu Buğra. Oklar onun üzerine çevrilmişti bile.

Aysun kilo verdikçe daha bir sinirli ve duygusal oluyordu. Eskiye göre daha unutkan, dalgın biri olmuş çıkmıştı. Buğra, onun bu gelgitli hallerinden çok yorulmuştu. Artık pek fazla bir şey söylemiyor, elinden geldiğince özellikle konu kilo olunca eşinden uzak duruyordu.

Buğra 1.86 boyunda ve 117 kiloda, yapılı, iri bir adamdı. Kilosu maalesef kas değil de yağ ağırlıklı olduğu için göbekli ve hantal bir görünümü vardı. Ancak her ne kadar kilolu da görünse o bundan rahatsız olmuyor, çevresinin bu konudaki uyarılarına da aldırış etmiyordu.

Çünkü aynaya baktığında karşısında gördüğü adamdan memnundu. Biri göbeğine laf ederse “Göbeksiz erkek balkonsuz eve benzer. Bu da Türk balkonu.” derken gururla elini göbeğine koyar adeta onunla övünürdü.

Akşamları keyifle yediği onca yemeğin ardından akşam televizyonunu açar, mutlaka atıştırmalık bir şeyler yer öyle yatağa girerdi. Tabii saat 17:00’den beri bir şey yemeyen Aysun, kocasının bu vurdum duymaz tavırlarından dolayı burnundan solumaya başlar sinirden kimi zaman uyuyamazdı.

Zayıf olan açlıktan uyuyamazken, kilolu olan çok yediği için uyuyamazdı. Peki ama bu işte bir terslik yok muydu? Aysun da Buğra da aynı aynaya bakıyor ancak ikisi de kendilerini olduklarından farklı algılıyordu. Aysun’un kilo alarak, kocası Buğra’nın da kilo vererek kaslanması gerekiyordu.

İnsanlar çoğu zaman, kendi filtreleriyle bakar hayata ve kendi isteklerine göre algılar gerçekleri. Kendilerine göre çarpıttıkları gerçeklerle; olduğundan daha zayıf ya da kilolu, olduğundan daha başarılı yahut başarısız, gerçektekinden daha güzel ya da daha kaslı, daha iyi, daha daha daha… görebilirler. Oysa gerçek tam olarak öyle zannettikleri gibi değildir! Gerçek herkese göre aynı olan, kişiye göre değişmeyendir. Sana göre, bana göresi yoktur, tektir. Ancak filtreler kişinin gerçeklik algısını değiştirir.

Peki ama bu yanılgılarımızı nasıl gerçeğe çevirebiliriz? Gerçek ile aramıza giren o bitmek tükenmek bilmeyen isteklerimizi  önce bir tanımlamaya başlayarak olabilir mi, ne dersin?

İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri, 

En büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi. 

Aynadaki kişi...

"Deneyimsel Tasarım Öğretisi" insanın gerçek amacını amaç edinmiştir. 

Doğru karar alabilmek, doğru seçimler yapabilmek için insanı açık bir bilince yönlendirir. Problemlerin gerçek çözümlerine yönelik stratejiler verir.

"Kim Kimdir" ile başlayan, "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" ile devam eden programları insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar.