NELERDEN VAZGEÇEBİLİRSİN?

NELERDEN VAZGEÇEBİLİRSİN?

Gizem, işe giderken biraz telaşlıydı. Bir saat gecikmişti. Sadece beş dakika daha fazla uyuyabilmek, ona biraz maliyetli olmuştu. Her sabah aldığı zeytinli açmayı ve sıkma portakal suyunu almaya vakti yoktu. Ofise geldiğinde homurdanarak çalışmaya başladı. Kahvaltı yapmadığı zamanlarda gergin olurdu.

Tamamlamaya çalıştıkları bir proje vardı ve bu proje için çok çalışmıştı. Bilgisayarının ekranına bakarken bir an birkaç ay öncesi gözünün önüne geldi. Ona göre proje için pek çok fedakarlık yapmıştı. Ancak istediği övgüyü alamadığı için mutsuzdu. “Bu proje için nelerden vazgeçtim, ama hiçbir şekilde karşılığını alamıyorum.” diye söylendi.

Ekrana dikkatle baktığında kendine aldığı notu fark etti. “Gizem! Bu kadarı da pes ama!” dedi kendine. Annesi için, Adana’da öğretmen evinde yer ayarlaması gerekiyordu. Tam o sırada yanına gelen patronu, asık suratlı bir ifadeyle “Geç kaldı bu proje! Çoktan yönetime ulaşması gerekiyor.” dedi ve gitti. Tüm problemler üst üste geliyordu sanki. Kendini hakikatten başarısız hissettiği bir süreçteydi, hiçbir işe tam olarak yetişemiyordu.

Gizem proje için çalışmıştı evet; ama rahatından da pek ödün vermemişti. Sık sık olmasa da mesaiye kalınması gerektiği zamanlar olmuştu; ancak Gizem kendi programında herhangi bir değişiklik yapmamıştı.

Öğle yemeği saatlerinde müşteri görüşmesi biraz olsun sarksa, hemen söylenmeye başlar ve arkadaşlarıyla beraber yiyemeyeceği için sinirlenirdi. Aslına bakılırsa Gizem düşündüğü kadar düzenini bozmuş, fedakarlık yapmış değildi.

Evet düzen ve rutinler güzeldi, ancak ara sıra bozulması gerekiyordu. “Kariyerim için her şeyi göze alabilirim, gerekirse yaşadığım şehri bile değiştiririm.” diye arkadaşlarına söylediği söz aklına geldi, sonra düşündü. “Daha alt tarafı bir kahvaltı yapamadığımdan bu kadar rahatsız olmuşken, yaşadığım şehrin değişmesine gerçekten hazır mıydım? Ne kadar da altını doldurmadan konuşmuşum…” diye hayıflandı.

“Nasıl böyle büyük beklentiler içine girersin ki hayatında? Hem Gizem Hanım, sen ne veriyorsun ki hayata? Hiç düşündün mü gerçekten...”

Bu düşünceler arasında boğulurken, kurstaki öğretmenin hediye ettiği kitap geçti eline. Ne yaptığını bilmez halde kitapla oynarken, ilk sayfasında ki cümle dikkatini çekti.

Sıradan emekleri olan birinin, neden sıradışı bir hayatı olsun ki?

İlk okuduğunda anlamadı, tekrar okudu, tekrar ve tekrar… Canının acıdığını fark etti bir an.

Hayat biraz olsun hedefimiz için bazı vazgeçişlerimizi görmek istiyordu. Peki insan neden aynı şeyleri yaparak farklı sonuçlar beklerdi ki hayattan? Her şeyi hayattan bekleyen mi, yoksa istediği şey için çaba sarf eden mi olumlu sonuçla karşılaşırdı? Bunu fark etmesi zaman almıştı ama sonunda anlamıştı.

Hepimiz bu hayatta bir şeyler başarmak istemiş, hedef koymuşuzdur. Peki sonuç değerlendirmesi yaptığımızda, bu sonuca ulaşmak için ne gibi şeylerden vazgeçtik? Kilo vermek isteyip soframızdakilerden vazgeçmediysek, yurtdışında yaşamak isteyip dil öğrenmediysek nasıl istediğimize sonuca ulaşabiliriz ki? Sıradışı şeyler istiyorsak, sıradışı vazgeçişlerimiz olmalı.

Hedeflerimize ulaşmak için vazgeçişlerimizi gözden geçirmeye ne dersiniz?

Neden,

Sıradışı bir ilmin,

Sıradışı keyiflerin,

Sıradışı ortamın,

Sıradışı ilişkin,

Ya da sıradışılarla ilişkilerin olsun ki?

Neden seninle ilişki kursunlar, sana değer versinler?

Sıradan bedellerle ödemede inatçı bir insanın, neden sıradışı bir yaşamı olsun ki?

"Deneyimsel Tasarım Öğretisi" insanın gerçek amacını amaç edinmiştir. 

Doğru karar alabilmek, doğru seçimler yapabilmek için insanı açık bir bilince yönlendirir. Problemlerin gerçek çözümlerine yönelik stratejiler verir.

"Kim Kimdir" ile başlayan, "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" ile devam eden programları insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar.