BUGÜN BENİM DOĞUM GÜNÜM

 BUGÜN BENİM DOĞUM GÜNÜM

Tüm neşesiyle uyanmıştı Gülçin. Bugün çok özel bir gündü… Dünyaya gelişinin 30. senesi doluyordu… Gözlerini açtı ve etrafına baktı ama pek de bir fark göremedi… “Neyse” dedi, “Şimdi doğum günüm şerefine, annem güzel bir kahvaltı hazırlamıştır.” diye geçirdi içinden.

 

Kalktığında mutfaktan güzel kokular da gelmiyordu… Telaşla annesini aradı ama annesi; “Şu an meşgulüm, açamıyorum” dedi. Acele bir işi sebebiyle erken çıkması gerekmişti.

Gülçin beklediği şeyleri bulamayınca biraz canı sıkılmıştı. Yine “Neysem canım” dedi, “Şimdi şirkettekiler bana güzel bir kutlama hazırlamıştır.”

Bir gece önceden özenle hazırladığı kıyafetlerini giyip yola çıktı. Ofise geldiğinde birçok ekip arkadaşının bugün ofise gelmeyeceğini öğrendi. Bir hayal kırıklığı daha yaşamıştı. Bir yandan içinden “Acaba mı?” diyordu. Çünkü bu kadar tesadüf olamazdı. Belli ki onu bekleyen daha büyük bir sürpriz vardı.

İşini yapmaya devam etti Gülçin. Şirketinden bir doğum günü emaili almıştı. “Hiç değilse birileri hatırladı!” diye geçirdi içinden… Ama içindeki umut devam ediyordu. Doğum günü çok özel bir gündü çünkü. O, herkesin doğum gününü çok önemser, önceden plan ve program yapar, tüm organizasyonları üstlenirdi. Şimdi aynı organizasyonun, hatta daha büyüğünün kendisine yapılmasını umuyordu ki…

Saat akşama yaklaşıyordu, ancak gel gelelim pek bir hareketlilik yoktu. “Acaba biraz oyalansam mı?” diye geçirdi Gülçin içinden. Ama olmayacaktı. Çantasını aldı ve ofisten eve doğru yola koyuldu. Ne iş arkadaşlarından ne de ailesinden bir tebrik, kutlama mesaji gelmişti. Hatta ailesi memleketten gelen acil bir haberden dolayı şehirdışına çıkmak zorunda kalmıştı.

Gülçin, pastaneden kendine ufak bir pasta alıp evine ulaşmıştı. Mumunu pastanın üzerine dikip dileğini diledi ve sonrasında üfledi. Bu seneki dileğini diğerlerinden farklı tutmuştu…

Yaptığı “ufak kutlama” bittikten sonra odasına geçmişti. Otururken bugün yaşadıklarını düşündü. Her kapı açıldığında “Acaba bana bir sürpriz mi?” diye heyecanlanışlarını, telefonuna sürekli bakmalarını…

Mutlu olabilme ihtimalini hep başkalarının ellerine teslim etmişti. Eğer aksi olsaydı bu kadar mutsuz hissetmezdi kendini… Dileğini ne kadar doğru dilediğini düşündü… Bundan sonra beklentilerimi, mutlu olma ihtimalimi kendimden başkasına teslim etmeyeceğim! Dış dünyamın tepkilerine göre üzülüp sevinmekten vazgeçeceğim…

İnsan hakkını arar, ömrü yettiği kadar…

Eylemleri de bu isteği kovalar...

Oysa hak eden olmak, hakkını aramaktan daha değerli değil midir?

"Deneyimsel Tasarım Öğretisi" insanın gerçek amacını amaç edinmiştir. 

Doğru karar alabilmek, doğru seçimler yapabilmek için insanı açık bir bilince yönlendirir. Problemlerin gerçek çözümlerine yönelik stratejiler verir.

"Kim Kimdir" ile başlayan, "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" ile devam eden programları insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar.