ÖRGÜLER Mİ, DÜĞÜMLER Mİ?

ÖRGÜLER Mİ, DÜĞÜMLER Mİ?

- "Hayırdır Ayla Öğretmenim, canını sıkan bir olay mı oldu?"

- "Şaka gibi olaylar oldu. Sınıftaki iki kız öğrenci birbiriyle küstü, birkaç gün sonra barıştılar ve birlikte oynamaya devam ettiler.

Ancak bu küslük sırasında anneleri okulda karşılaşıp laf dalaşına girdiler. Diğer veliler araya girmeseydi neredeyse kavga çıkacaktı. Veliler için ayrı bir okul açılması lazım bence."

- "Desene 9 yaşında olan çocuklar değil de velileri sanki..."

Ayla’nın öğretmenliği sevmesinin kendince nedenleri, vardı. Mezun ettiği öğrencileri iyi işler yaptığını görmek ve bunda bir payının olması onu tatmin ediyordu. Keşke velileri de eğitebilseydi ya da onlar küçükken daha etkili öğretmenlerle tanışmış olsalardı. İnsan elbette mükemmel değildi ve değiştirmesi gereken bazı şeyleri vardı.

"Keşke sihirli bir değneğim olsa da bir dokunuşla insanları değiştirebilsem," diye düşündü. Kiminin yüksek sesini düzeltirdi, kiminin erken kalkmasını sağlardı, bazılarının öfkesini yatıştırırdı. Hatta bazılarının da “Hayır!” diyebilmesini sağlardı.

Sadece Ayla Öğretmen değil, hepimiz birilerini değiştirmek istemişizdir. Herhalde bir annenin en çok değiştirebileceğini zannettiği kişi evladı, bir öğretmenin ise öğrencileridir. Onlara bir şeyler anlattığımızda bizi anlasınlar ve dediğimizi yapsınlar isteriz. Zannederiz ki söylediklerimiz anlaşılmadığı için yapılmıyor. Sonra daha çok söyleriz, daha çok söyleriz... .

Peki, birilerini gerçekten değiştirebilir miyiz?

Sürekli geç kalmasından muzdarip olduğumuz bir arkadaşımız, birlikte iş yaparken kural dışına çıkarız diye bizi stres topuna döndüren kardeşimiz, sırrımızı tutarken sanki ruhunu teslim et demişiz gibi acı çeken kuzenimiz…  Bu durumu değiştirmek için defalarca konuşabiliriz. Atladığımız şey ise hayatın iplerinin bize bakan tarafında elimize dolama hakkımızın olduğudur. Bir başkasının yumağına o istemeden asılamayacağımız gerçeğidir.

İnsan, öğrenen bir canlıdır ve bu özellik onu diğer canlılardan ayırır. Hayat da insana deneyimleriyle doğruyu ve yanlışı öğretir. Ancak sonunda seçim yapma özgürlüğü tanır. Sanki bize, " Buradaki seçim hakkı senin, sen bunların sonuçlarını yaşayacaksın. Kararını sen ver!" der. Doğru ya da yanlışı seçmemize müdahale etmez. İnsan, seçimlerini kendi yapar ve bu seçimlerin sonuçlarından sorumludur.

Hayat bize kendi yumağımızı tutturur ama gel gelelim insanlar kendi doğrularına başkalarını ikna etmeye çalışırken o yumaklar biraz birbirine dolanır. İstedikleri meslekten evlenecekleri kişiye, giyim tarzından yaşam biçimine kadar her konuda karşılarındakilere ne yapmaları gerektiğini anlatırken bulabilirler kendilerini.

Oysa insanın asıl örgüsü kendi yumağına bağlı kılınmış. Bir başkasınınkine dolanmak isterse bu da ancak onun müsaade etmesiyle mümkün.

İpin sahibinin izni, gönül rızası varsa ne örgüler ne örgüler…

Ama yoksa, ne düğümler ne düğümler…

Milyarlarca insan içinde, "bir" kişinin ne önemi olabilir ki?

Bunun cevabını o "bir" kişiye sorun!

"Deneyimsel Tasarım Öğretisi" insanın gerçek amacını amaç edinmiştir. 

Doğru karar alabilmek, doğru seçimler yapabilmek için insanı açık bir bilince yönlendirir. Problemlerin gerçek çözümlerine yönelik stratejiler verir.

"Kim Kimdir" ile başlayan, "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" ile devam eden programları insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar.