Suyun Azmi

Hava iyice grileşmişti. Rüzgâr, ağaçları salladıkça dalların ve yaprakların arasından ürkütücü sesler çıkıyordu. Bu rüzgârlar nedeniyle bulutlar sürekli yer değiştiriyordu. Sonunda iki bulut birbirine iyice yaklaştı, yaklaştı ve gök gürültüsüyle yağmur yağmaya başladı. 

Yağmur damlaları arasından bir su damlası yeryüzü ile buluşacağı için çok mutluydu. Hedefine doğru hızla koşmaya başlayan bir ordunun askeri gibiydi. Nihayet yeryüzüne inip, yemyeşil bir yaprağın üzerine konmuştu. Yaratılışı gereği yaprağın üstünde uzun süre duramazdı ve nihayet toprakla buluştu.

Bu macerada hedefi okyanusa varmaktı. Kendini bildi bileli gökyüzünden okyanusu uzun uzun seyrederdi. “Bir gün mutlaka oraya ulaşacağım! Keşke bir yolu olsa da direkt okyanusa yağsam ve çabucacık buluşsak da hasret bitse.” diye geçirdi içinden. Ancak bunun mümkün olmadığını biliyordu. Eğer bir hedefe ulaşmak istiyorsa, bedel ödemeliydi. Yani o hedef için çaba ve mücadelesini ortaya koymalıydı.

Toprak onu sevgiyle kucakladı. Ağacın köklerine doğru emilmesini sağladı. Ağaç yeterince sulanmıştı ki kökler onu toprağın derinliklerine doğru taşımaya devam etti. O sırada zamanında aynı bulutta yolculuk ettiği bir arkadaşına rastladı. Arkadaşı, su damlasına:

- Bu ne acele! Dur biraz sohbet edelim. Buralarda beraber dolaşalım biraz. 

Arkadaşı tanıyalı beri, değişmemişti. Hayat onu nereye taşırsa orada yaşamaya razıydı. Ama bizim su damlasının durup oyalanmaya hiç niyeti yoktu. Bildiği bir gerçek daha vardı. Hedefe giderken yolda oyalanmak, sonucu geciktirir.

Nitekim biraz daha ilerleyince bir nehire vardı. Nehir de güzel bir yaşam alanıydı elbet. Fakat bu dünyaya geldiyse daha fazla canlıya yaşam kaynağı olabilirdi. Bu düşüncelere dalmışken nehirdeki balıklarla karşılaştı. Minicik yüzlerce balık, onunla oynamak istedi. O da bunu istiyordu, fakat elini çabuk tutmalıydı.

Tek derdi bir an önce okyanusa varmaktı. Gel gelelim, o bunu istedikçe karşısına sürekli oyalayıcılar, bazı engeller çıkıyordu. “Acaba yanlış olan neydi?” diye heyecanla kendine sorarken. Cevabı da gecikmedi. “Acele ediyorum!” 

Durdu ve etrafına şöyle uzun uzun bakarak, sordu kendine; “Ben neredeyim? Nereden geliyorum? Peki nereye gidiyorum?” Cevabını bildiği soruları sormak bile telaşını dindirmek için iyi geldi ona. Serüveninin tadını çıkarmalıydı. Yaşadıkları, yolculuğundaki şahitlikleri ve hepsinden önemlisi deneyimleri…

İç muhasebesi devam ederken artık nehirdeki yolculuğu bitmiş, su damlası denize varmıştı. Denizdeki yolculuğu diğerlerine nazaran daha kolay geçti, keyifliydi. Bu yolculukta disiplinini hiç bozmadı. Denizin göz alıcı güzelliğinin de konsantrasyonunu dağıtmasına izin vermedi. Kararlı şekilde yolculuğuna devam etti. 

Nihayet okyanus görünmüştü. Çok heyecanlandı. Beraber yaşayıp, birçok canlıya hayat vereceği gerçeği onu motive ediyordu. Bu sevinçle ilerledi ve okyanusa kavuştu. Aylarca gökyüzünden seyrettiği ve olmak istediği yere varmıştı. Azimle varılan bu son durak, acaba yeni bir serüvenin ilk durağı olabilir miydi? 

Her insan bu hayatta mutlu ve başarılı olmak ister. 

"Deneyimsel Tasarım Öğretisi" insanın gerçek amacını amaç edinmiştir. 

Doğru karar alabilmek, doğru seçimler yapabilmek için insanı açık bir bilince yönlendirir. Problemlerin gerçek çözümlerine yönelik stratejiler verir.

"Kim Kimdir" ile başlayan, "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" ile devam eden programları insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar.