Deneyimsel Tasarım Öğretisi ve Eylem

Hasan Amca'nın Müşteri Hizmetlerine Hoşgeldiniz … Aradığınız f arklı bir numara ile işlem yapmak için 2’yi , Kalan kullanım haklarınızı öğre nmek için 1’i , Mevcut tarifenizi öğrenmek için 3’ü… … ‘‘ Offf ’’   dedi  Sibel …   İç sesi dışarı vurmuştu.   Müşteri hizmetlerini arayıp saatlerce şunu tuşlayın, bunu tuşlayın şeklinde bekleme ye   pek   sabrı   yoktu.   “Neden karşımı za bir insan çıkmıyor ki sanki?   Eskiden böyle miydi? Herkesin bu kadar vakti var mı ya? Şu teknoloji döneminde neden bu işlemi bu kadar bekleyerek yapmak zorundayım?”     Ş ikayetlerini   sıralarken neyse ki bağlandı müşteri temsilcisine.   -      Merhaba ben Dilş ah. Nasıl yardımcı olabilirim? -      Merhaba ,   tarife değişikliği yapacağım . -      … -      E n   yakın şubemize gidip işleminizi yaptırabilirsiniz . Sibel için   konu acil ve öncelikliydi. Koşa koşa en yakın şubeye gitti.   Derdini tam   anlatmaya başladı:   -     Benn …   Tarife e … -      Yalnız tarife değişikliğini biz buradan yapamıyoruz

Öğretmenimdi O Benim... Büyümenin daha ilk adımında belki… Dahaca küçüklükte karşılaştığımız bu öyküde… Onunla büyümek… Onunla yetişmek… Hayata, adımlarla onunla hazırlanmak… Hakikatli insanların hakikatli bir evlat yetiştirme gayesi ile… Süregelen bir öykü… Sahi ne kıymetliydi... Senden olmayanın,  Senin olmayanın hayatına dokunmak… Onu şimdi için ve gelecek için yetiştirmek... Onu hayata hazırlamak... Verebileceğin bilgileri onun için harmanlamak, dönüştürmek… İyi insan yetiştirmek gayretinde olmak… Ve iyilikle yapmak… İnsanın öyküsünde yer almaktı onun yaptığı… İyi insan olarak yer almak… İnsan ın; “...vesilesiyle daha iyiyim” diye güzel andığı… “Bir öğretmenim vardı çok kıymet verdiğim.” dediği… “Onu hiç unutmam; onunla sevmiştim okulu, hayatı ve birçok şeyi.” diye bahsettiği… O saygıyla anılası… Vefa ile ziyaret edilesi… Eli öpülesi... Teşekkür edilesi… İnsanın yıllar geçse de değişmeyen “İyi ki” si… “Bende böyle kıymet vereceğim insanlara.” diye model aldığı… Tebessümlü… İnsanın

Musmutlu Günlere… Yağmur damlaları otobüsün camından aşağı süzülüyordu. Araçlar durmadan kornaya basıyordu. Sanki kornaya basınca trafik açılacakmış gibi. Tüm bu gürültü patırtının içinde Zeynep, boş gözlerle tek bir noktaya takılmış bakıyordu. Yol hiç bitmesin, yağmur hiç dinmesin istiyordu. Bir taraftan da ağlamaktan şişmiş gözlerini silmeye çalışıyordu. İki gündür yaşadığı gerginlikten başka hiçbir şey düşünemiyordu.  Neler olmuştu öyle? Sanki  problem leri büyümüş, dağ olmuş, o da altında kalmış gibi hissediyordu. Aklında tek bir soru vardı. ‘‘Ben bunları hak edecek ne yaptım?’’ Kendini yiyip bitiriyordu. Bir taraftan da yaşananlardan utanıyor ve kendini başarısız hissediyordu.  Okul müdürü Hakan Bey dün aramış ‘‘Zeynep Hanım, en yakın zamanda görüşmemiz lazım.’’ demiş, bugün için okula çağırmıştı. Okula giderken kara kara düşünüyordu Zeynep. “Yağız kim bilir bu sefer ne yaptı?”  Okula vardığında da Hakan Bey en az önceki günkü telefon görüşmesindeki kadar gergindi ve Zeynep’in y

Kimsin?  Camdan içeriye sızan güneş ışıkları gözünü rahatsız etmişti. Uyandıktan sonra yatakta vakit geçirmeyi severdi. Tekrarlayan alarm sesine dayanamayarak yataktan kalkmak zorunda kaldı.  ‘‘Kasım ayı mevsimine göre ne de sıcak geçiyor. İnsan ne giyeceğini şaşırıyor! Bir gün yağmur yağsa çoğu gün sıcak oluyor.’’ söylene söylene hazırlanıyordu Filiz.  İşe geç kalmamak için bir yandan da otobüs saatlerine bakıyordu. Aslında her gün aynı saatte işe gidiyordu. Biraz erken kalksa bu kadar acele etmek zorunda kalmayacaktı. Ne gece erken yatabiliyor, ne de sabah erken kalkabiliyordu. Bunun için sürekli kendine kızıp duruyordu. Masadaki kitabına baktı ‘Hayatınızı Kolaylaştıracak Günlük Rutin Tavsiyeleri…’ Başını okuyup devamını getiremediği kim bilir kaçıncı kitabıydı. Tıpkı devamını getiremediği yarım kalan işleri gibi. Aceleyle üzerine ceketini giyip evden çıktı.  Otobüsün duraktan geçmesine henüz on dakika vardı. Dışarıda açık bir hava vardı. Ama gri bulutların geriden geldiği de görüle

Deneyimsel Tasarım Öğretisi  Yeryüzünün en marifetli ve bir o kadar ihtiyaçlı canlısı.. İnsan... Sayısız rol sahibi… Anne, baba, eş, kardeş, evlat, akraba, arkadaş, patron, çalışan, komşu… Tüm rollerinde ondan beklenen bir performans var… Ya doğru cevapla başarılı ve mutlu… Ya da yanlış cevapla başarısız ve mutsuz olacak.. Peki ya bir cevap anahtarı var mı? Öğretecek bir okul? Bunun bir gerçeği olmalı? Ama nasıl? Her  insan  bu hayatta  mutlu  ve  başarılı   olmak ister.  " Deneyimsel Tasarım Öğretisi "   in sanın gerçek amacını  amaç   edinmiştir.  Doğru  karar  alabilmek, doğru seçimler yapabilmek için insanı açık bir bilince yönlendirir.   Problemlerin gerçek çözümlerine yönelik stratejiler verir. " Kim Kimdir "   ile başlayan,   " İlişkilerde Ustalık "   ve   " Başarı Psikolojisi "  ile devam eden programları insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar.